Το μεγάλο στοίχημα της κυβερνώσας αριστεράς.
Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές αντικειμενικά ήταν εύκολη. Η δυσαρέσκεια των πολιτών προς το παλιό πολιτικό σύστημα και οι εφιαλτικές κοινωνικές συνέπειες των πολιτικών λιτότητας δημιουργούσαν ένα ασταμάτητο λαϊκό ρεύμα.
Μέσα στην ευφορία του ευνοϊκού συσχετισμού στη λαϊκή ψήφο, μεγάλο μέρος του λαού – και όχι μόνον κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ- δεν έβλεπε καθαρά τους υπόλοιπους συσχετισμούς δύναμης, μέσα κι έξω από τη χώρα. Υπήρχε σε πολλούς η ψευδαίσθηση ότι με μόνον τη λαϊκή εντολή και την πλειοψηφία στη Βουλή μπορείς να υλοποιήσεις οποιοδήποτε πρόγραμμα. Δεν είναι έτσι, ποτέ και σε καμιά χώρα δεν ήταν τόσο απλά τα πράγματα για την αριστερά.
Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα αγωνίστηκε για την υλοποίηση του προγράμματος της, στο εσωτερικό και στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Ειδικά στη διαπραγμάτευση έφτασε μέχρι τα όρια της ρήξης. Δεν επέλεξε τη ρήξη, εκτιμώντας ότι θα οδηγούσε τη χώρα σε μεγαλύτερα αδιέξοδα. Επέλεξε, και το δήλωσε καθαρά, τον καλύτερο εφικτό για τη χώρα συμβιβασμό. Πετυχαίνοντας πολλά που ούτε τολμούσαν να διεκδικήσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Ένα μέρος των μελών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ θα προτιμούσαν τη μη συμφωνία και την έξοδο από το Ευρώ. Αποφάσισαν να κάνουν τη διαφωνία τους αυτή αιτία διάσπασης. Από τις δημοσκοπήσεις φαίνεται πολύ καθαρά ότι τα αριστερά κόμματα που υποστηρίζουν την έξοδο από το Ευρώ (ΚΚΕ + ΛΑΕ + Ανταρσύα) αθροιστικά φτάνουν στο 10%. Άρα όσοι πρότειναν την καταψήφιση της συμφωνίας είχαν άδικο, ο λαός δεν θέλει την έξοδο από το Ευρώ και η Βουλή που ο λαός εξέλεξε δεν είχε νομιμοποίηση να κάνει κάτι τέτοιο.
Αφού ο ελληνικός λαός δεν θέλει την έξοδο από το Ευρώ, μόνη γραμμή για μια αριστερή κυβέρνηση είναι αυτή που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η διαχείριση της συμφωνίας με συνεχή προσπάθεια βελτίωσης της υπέρ των λαϊκών στρωμάτων. Η αναδιάρθρωση του χρέους. Και η επιστροφή στην ανάπτυξη με αναδιανομή του εισοδήματος εις όφελος της εργασίας.
Αυτή η κατεύθυνση του ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει υπόψη της τους συσχετισμούς δύναμης και στοχεύει να τους αλλάξει. Στην Ευρώπη με τη συμμαχία με τα κράτη του Νότου που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα με την Ελλάδα. Στο εσωτερικό της χώρας με το χτύπημα της φοροδιαφυγής, της διαπλοκής, του κατεστημένου πολιτικού συστήματος.
Στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη κρίνεται λοιπόν αν μπορεί να υπάρξει κυβερνώσα αριστερά στην Ελλάδα. Η ΛΑΕ και το ΚΚΕ στην ουσία λένε ότι η αριστερά μπορεί να είναι μόνον δύναμη αντιπολίτευσης. Η ΝΔ λέει ακριβώς το ίδιο !!!
Η στρατηγικά κρίσιμη εκλογική μάχη είναι αυτή μπροστά μας. Γιατί αυτή τη φορά ο βασικός αντίπαλος, η ΝΔ, έχει ανασυνταχθεί και επιδιώκει την ολική επαναφορά. Και επίσης γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει τη μάχη με ξεκάθαρη αίσθηση των δυνατοτήτων, των συσχετισμών και του πολιτικού σχεδίου. Τα πιο δύσκολα πλέον είναι πίσω μας.
Η νίκη αλλά και η ήττα στις 20 Σεπτέμβρη σημαίνουν πάρα πολλά. Η νίκη αυτή τη φορά θα σημάνει την αρχή ενός νέου πολιτικού κύκλου για τη χώρα, την υλοποίηση θεσμικών αλλαγών και τη σταθεροποίηση μιας πολιτικής συνείδησης σε μεγάλο μέρος του λαού. Η ήττα θα σημάνει γενική υποχώρηση στην πολιτική και την κοινωνία.
Βλέπουμε πόσο εύκολα ξανασηκώνει κεφάλι η συντήρηση, πώς μέσα σε λίγους μήνες νομιμοποιήθηκε ένας αρχηγός της ΝΔ να λέει καθαρά ότι προσδοκά σε ψήφους Χρυσαυγιτών επειδή ήταν Κένταυρος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μόνη εναλλακτική στον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο. Όχι στην «κακιά Δεξιά», ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απλώς μια αντιδεξιά πολιτική δύναμη. Είναι ο πυρήνας της προοδευτικής διακυβέρνησης, συσπειρώνει την σύγχρονη ευρωπαϊστική ιστορική αριστερά και τις συνεπείς δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού, σε μια νέα σύνθεση νίκης και ιστορικής προοπτικής. Θεωρώ τιμή και καθήκον μου το ότι συμβάλω σ’ αυτή την προσπάθεια.
Φρόσω Σταυράκη
Υποψήφια Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Α’ Αθήνας
